Przemysław Megger, Poetyckie zwitkaczenie
Niedawno, nakładem Domu Wydawniczego i Handlowego „Elipsa”, została wydana książka Przemysława Meggera – studenta Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Poetyckie zwitkaczenie, bo pod takim tytułem ukazała się praca, porusza pomijane dotychczas w badaniach naukowych tematy – język związany z alkoholem i twórczość Agnieszki Osieckiej. W swojej książce autor ukazał, jak poetka postrzegała alkohol i jakie zabiegi językowe stosowała, by go opisać. Analizie poddał materiał badawczy składający się z 946 wierszy pochodzących z dwóch tomów poezji Agnieszki Osieckiej. Zastosowane metody badawcze, takie jak konceptualizacje, profilowanie, badanie etymologii, łączliwości czy gier językowych, a także szczegółowa analiza biografii Agnieszki Osieckiej pozwoliły w całości zrekonstruować językowy obraz alkoholu, który wyłania się z utworów poetki. Dzięki szerokiemu spojrzeniu na problem publikacja przyjmuje formę interdyscyplinarną, w której wiedza językowa łączy się z literaturą, kulturą i historią. Czym jest tytułowe „poetyckie zwitkaczenie”? Zachęcamy do lektury książki – tam znajdą Państwo odpowiedź.
Wartość merytoryczną publikacji potwierdzają recenzje dwóch wybitnych językoznawczyń – dr hab. Elżbiety Wierzbickiej Piotrowskiej i dr hab. Doroty Filar – których fragmenty zamieszczamy poniżej.
„Książka Przemysława Meggera pt. «Poetyckie zwitkaczenie» jest z jednaj strony ciekawą monografią naukową, wykorzystującą najnowsze metody stosowane w lingwistyce współczesnej, z drugiej natomiast subtelną analizą języka, jakim Agnieszka Osiecka wyrażała swój stosunek do otaczającej ją rzeczywistości, w której ważne miejsce zajmowały miłość, muzyka, a także alkohol – główny bohater książki. Autor należący do pokolenia niepamiętającego czasów PRL-u, znający Agnieszkę Osiecką wyłącznie z jej tekstów przesiąkniętych liryką i pełnych finezyjnych gier językowych, potrafił metodami czysto naukowymi wydobyć z jej wierszy zawarty w nich językowy obraz wina, szampana i innych trunków, a także niepowtarzalny nastrój, który w tekstach poetki towarzyszy piciu we dwoje, i zupełnie inny, kiedy opisuje picie w dużym towarzystwie lub w samotności. (…) W rezultacie powstało jedno z niewielu opracowań, których przedmiotem jest językowa analiza tekstów poetyckich pod kątem zawartego w nich obrazu rzeczywistości, a także ważna monografia poświęcona językowi tekstów Agnieszki Osieckiej”.
– dr hab. Elżbieta Wierzbicka-Piotrowska, prof. UW
„Badacz wykorzystuje wybrane narzędzia językoznawstwa kognitywnego, a przede wszystkim – odwołuje się do założeń teorii językowego obrazu świata, zwłaszcza do tez wypracowanych przez językoznawców badających tekstowe realizacje językowej interpretacji świata. Taka metoda opisu sprawia, że Autor nie tylko uwzględnia zjawiska widoczne «na powierzchni języka», ale także wnika w głębokie pokłady motywacji semantycznych, sięgając do kulturowych i poznawczych źródeł wiedzy o świecie, wpisanej w znaczenia słów. (…) Autor monografii słusznie zatem zakłada, iż wiele elementów, nie tylko odczytywanych bezpośrednio z danych językowych, współtworzy szeroką ramę interpretacyjną, w której należy sytuować i rekonstruować złożoną semantykę alkoholu, wyłaniającą się w analizowanych utworów Agnieszki Osieckiej”.
– dr hab. Dorota Filar, prof. UMCS
Fundacja Uniwersytetu Warszawskiego wsparła w formie dotacji wydanie monografii.
